سه آزاده ...

سه آزاده سه دلداده سه نوشیده به یک باده

یکی ساقی یکی ساغر یکی سیمین‌بر کامل

یکی بر دوش پیغمبر یکی بر زانوی حیدر

یکی در سجده داور به لطف حق شده نائل

(علی بن الحسین و حسین است و ابو فاضل)

سه دردانه سه فرزانه سه پروانه به یک خانه

یکی مجذوب یکی محبوب یکی منصوب جان‌ودل

یکی بوده سلامش حق یکی بوده مرامش حق

یکی باشد پیامش حق دعایش کی شود زایل

(علی بن الحسین و حسین و ابو فاضل)

بیا تا گویمت وصف سه شمع روشن محفل

یکی قائد، یکی عابد، یکی حلّال هر مشکل

یکی درُّ و یکی گهر یکی جــانباز نام‌آور

یکی دارد به دل منزل یکی دریا یکی ساحل

(علی بن الحسین و حسین و ابو فاضل)

سه مولود جهان‌آرا سه مسعود قمر سیما

یکی سرور یکی سقا یکی سجاد حق واصل

یکی پرورده زهرا یکی پرورده مولا

یکی شهزاده و گردید و از دامان گل حاصل

(علی بن الحسین و حسین و ابو فاضل)

خدا وقتی نخواهد

خدا وقتی نخواهد

عمر دنیا سر نخواهد شد،

گلوی خشک صحرایی

به باران تر نخواهد شد،

و تا وقتی نخواهد

برگی از کاجی نمی‌افتد...

و باغی

از هجوم داس‌ها

پرپر نخواهد شد،

خدا وقتی نخواهد

دانه‌ای کوچک‌تر از باران،

گلی بالارونده مثل نیلوفر

نخواهد شد...

و کرم کوچکی ...پروانه‌ای زیبا نخواهد شد...

 

خدا وقتی بخواهد

غیرممکن می‌شود ممکن...

ولی وقتی نخواهد

واقعاً دیگر نخواهد شد...

واژه سه جرفی

صادق هدایت

... توی یک جمع نشسته بودم بی‌حوصله بودم. مجله‌ای برداشتم ورق زدم، مداد لای آن را برداشتم همین‌که توی دلم خواندم سه عمودی

یکی گفت: بلند بگو

گفتم یک واژهٔ سه حرفیه، از همه‌چیز برتر است.

مرد یعنی

مرد یعنی ناز هستی در وجود

مرد یعنی یک فرشته در سجود

مرد یعنی یک بغل آسودگی

مرد یعنی پاکی از آلودگی

مرد یعنی هدیهٔ زن از خدا

مرد یعنی همدم و یک هم‌صدا

مرد یعنی عشق و هستی، زندگی

مرد یعنی یک جهان پایندگی

مرد یعنی اردیبهشت، فصل بهار

مرد یعنی زندگی در لاله‌زار

مرد یعنی عاشقی، دلدادگی

مرد یعنی راستی و سادگی

مرد یعنی عاطفه، مهر و وفا

مرد یعنی معدن نور و صفا

مرد یعنی راز، محرم، یک رفیق

مرد یعنی یار یکدل، یک شفیق

مرد یعنی پدر مردان مرد

مرد یعنی همدم دوران درد

مرد یعنی حس خوش، حس عجیب

مرد یعنی بوستانی پر نصیب

مرد یعنی باغ‌های آرزو

مرد یعنی نعمتی در پیش رو

مرد یعنی بندهٔ خوب خدا

مرد یعنی نیمی از زن‌ها جدا

مرد یعنی همسری خوب و شفیق

مرد یعنی بهترین یار و رفیق

مرد یعنی انفجار نورها

مرد یعنی نغمهٔ روح و روان

مرد یعنی ساز موسیقی جان

مرد یعنی مرهم هر خستگی

مرد یعنی بهترین وابستگی

نامه‌ی خیس

آمدی گریه کنی شعر بخوانی بروی!

نامه‌ای خیس به دستم برسانی بروی!

 در -سلام-تو-خداحافظی-ات-پیدا-بود...

قصدت این بود از اول که نمانی بروی.

خواستی جاذبه‌ات را به رخ من بکشی

شاخهٔ سیب دلم را بتکانی بروی

جای این قهوهٔ فنجان که به آن لب نزدی

تلخ بود این‌که به جان لب برسانی بروی!

بس نبود این‌همه دیوانهٔ ماهت بودم؟!

 دلت -آمد-که-مرا-سر-بدوانی-بروی؟

جرم من هیچ ندانستن از عشق تو بود

خواستی عین قضات همه دانی بروی...

 چشـم -آتــــش!

 مـــــــژه -رگبــار!

 دو -ابرو-مـاشــه!

باید این‌گونه نگاهی بچکانی بروی

باشد این جان من این تو، بکشم راحت باش